تاریخچه تیم آرسنال ؛ توپچی هایی که حریفان را بمباران می کنند

شهر زیبا و صنعتی لندن، از جمله شهر های متمدن و قدیمی اروپا به شمار می‌آید و مردم این شهر همواره به ورزش فوتبال علاقه فراوانی دارند و از این رو تیم های زیادی در حوزه فوتبال در این شهر به وجود آمدند. یكی از این تیم‌ها، تیم پر افتخار آرسنال است که در مطلب زیر به تاریخچه تیم آرسنال و افتخارات آن خواهیم پرداخت.

پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت

تاریخچه تیم آرسنال و راه پر فراز و نشیب این تیم تا رسیدن به موفقیت !

تاریخچه تیم آرسنال به اختصار:

باشگاه فوتبال آرسنال، یک باشگاه حرفه ای فوتبال است که در آیزلینگتون لندن قرار دارد و در بین تیم های لیگ برتر فوتبال انگلیس است. این تیم موفق به کسب ۱۰ عنوان قهرمانی در لیگ دسته اول انگلیس در سال های ۳۱–۱۹۳۰، ۳۳–۱۹۳۲، ۳۴–۱۹۳۳، ۳۵–۱۹۳۴، ۳۸–۱۹۳۷، ۴۸–۱۹۴۷، ۵۳–۱۹۵۲، ۷۱–۱۹۷۰، ۸۹–۱۹۸۸، ۹۱–۱۹۹۰ و سه قهرمانی در لیگ برتر انگلیس در سال های ۹۸–۱۹۹۷، ۰۲–۲۰۰۱، ۰۴–۲۰۰۳، ۱۳ قهرمانی در جام حذفی فوتبال انگلیس در سال‌های۱۹۳۰، ۱۹۳۶، ۱۹۵۰، ۱۹۷۱، ۱۹۷۹، ۱۹۹۳، ۱۹۹۸، ۲۰۰۲، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵، ۲۰۱۴، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷، ۲ قهرمانی در جام لیگ فوتبال انگلیس، ۱۵ عنوان قهرمانی در جام خیریه انگلیس(سوپر جام انگلیس که بین قهرمان لیگ برتر انگلیس و قهرمان جام حذفی انگلیس برگزار می‌شود)، قهرمانی در بازی یک صدمین سال لیگ، ۱ قهرمانی در جام قهرمانان جام یوفا و ۱ قهرمانی در جام بازی‌های دوستانه شده است.

آرسنال اولین تیمی است که توانسته است در سال ۱۸۹۳ میلادی از جنوب انگلیس به لیگ فوتبال این کشور بپیوندد و در سال ۱۹۰۴ وارد لیگ دسته یک انگلیس شود. لیگ دسته یک انگلیس سال ۱۸۸۸ پایه گذاری شد و تا سال ۱۹۹۲ در صدر سیستم لیگ فوتبال انگلیس بود. بعد از پیدایش لیگ برتر، لیگ دسته یک به جایگاه دوم نزول کرد.
در دهه ۱۹۳۰، آرسنال موفق به کسب پنج قهرمانی در مسابقات قهرمانی لیگ و دو قهرمانی در جام حذفی شد. پس از جنگ جهانی اول نیز یک قهرمانی جام حذفی و دو قهرمانی دیگر را از آن خود کرد. درسال‌های ۱۹۷۰-۷۱ تیم آرسنال، اولین قهرمانی لیگ دسته یک و جام حذفی دوبل( دوبل در فوتبال انگلیس به معنی کسب پیروزی در لیگ دسته یک و رقابت های جام اصلی آن در همان فصل است) را به خود اختصاص داد. در فاصله بین سال های ۱۹۸۹ و ۲۰۰۵، تیم آرسنال توانست پنج عنوان لیگ، پنج جام حذفی و دو دوبل دیگر را نیز از آن خود کند. پایان قرن بیستم برای این تیم با کسب بالاترین مقام در لیگ برتر همراه بود.

هربرت چاپمن انگلیسی از ۱۹ ژانویه ۱۸۷۸ تا ۶ ژانویه ۱۹۳۴ که یک بازیکن و مربی حرفه ای فوتبال بود، مربی‌گری تیم آرسنال را به مدت ۸ سال بر عهده داشت، او توانست به همراه اولین جام آرسنال را بالای سر ببرد. چندی بعد او در اثر ابتلا به بیماری درگذشت. در اواسط دهه ۱۹۲۰ میلادی چاپمن سیستم قرار گیری بازیکنان و آرایش تیم که به WM معروف است و هم‌چنین تغییر قانون آفساید را در سال ۱۹۲۵ به اجرا در آورد. استفاده از نور افکن در ورزشگاه و هم‌چنین شماره گذاری پیراهن بازیکنان از دیگر اقداماتی بود که توسط هربرت چاپمن صورت گرفت.

آرسن چارلز ارنست ونگر، بازیکن سابق فوتبال فرانسه، از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۸ مدیریت تیم آرسنال را بر عهده گرفت. در دوران مدیریت وی، تیم آرسنال توانست بیشترین عنوان قهرمانی را در تاریخ این باشگاه از آن خود کند. او توانست ۷ قهرمانی در جام حذفی را به دست آورده و رکورد بازی بدون باخت در ۴۹ بازی در فاصله بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ را بشکند و لقب شکست ناپذیران را به این تیم اختصاص دهد.

باشگاه فوتبال آرسنال در سال ۱۸۸۶، توسط کارگران کارخانه مهمات سازی وولویچ تاسیس شد. در سال ۱۹۱۳ میلادی استادیوم آرسنال به شمال شهر لندن در منطقه هایبری و همسایگی تاتنهام اسپرز و درسال ۲۰۰۶ نیز بار دیگر به استادیوم امارات نقل مکان کرد. باشگاه آرسنال نهمین باشگاه پر درآمد جهان است که طبق آمار در سال ۲۰۱۶-۲۰۱۷ مبلغی معادل ۴۸۷.۶ میلیون یورو درآمد داشته است. بر اساس آمار منتشر شده توسط رسانه های اجتماعی در سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵، کانون هواداری باشگاه آرسنال، پنجمین مجموعه بزرگ هواداری در دنیا شناخته شده است. طبق تخمین مجله فوربس در سال ۲۰۱۸ ، باشگاه آرسنال سومین باشگاه ارزشمند در انگلیس است که ارزش آن مبلغی معادل ۲.۲۴ میلیارد دلار برآورد شده است.

تاریخچه باشگاه آرسنال از ابتدا

سال های ۱۸۸۶- ۱۹۱۹

در اکتبر سال ۱۸۸۶ ، دیوید دانسکین اسکاتلندی و ۱۵ نفر ازکارگران کارخانه مهمات سازی وولویچ که امروزه در جنوب شرقی لندن واقع شده است، تیم آرسنال را با نام دایل اسکوئر(Dial Square) تشکیل دادند. هریک از این نفرات مبلغ شش پنی برای کمک به تیم اهدا نمودند و دانسکین سه شیلی دیگر نیز برای تشکیل باشگاه اضافه تر پرداخت کرد. یک ماه بعد نام این تیم را به آرسنال سلطنتی تغییر دادند(آرسنال به معنی مهمات خانه است). آن‌ها بیشتر وقت خود را صرف بازی در زمین‌های منطقه ای به نام پلام سیتد مانور واقع در جنوب شرقی لندن می‌کردند. تیم آرسنال در سال های ۱۸۹۰-۱۸۹۱ اولین جام خود را کسب کرد و این تنها جامی بود که در زمان حضور خود در جنوب شرقی لندن به دست آورده بود. در سال ۱۸۹۱ ، تیم آرسنال سلطنتی به عنوان اولین باشگاه حرفه ای فوتبال لندن شناخته شد.

تیم آرسنال سلطنتی در سال ۱۸۹۳ ، به یک شرکت با مسئولیت محدود تبدیل شد و برای دومین بار تغییر نام داد و در اواخر همان سال، نام جدید خود یعنی وولویچ آرسنال را در لیگ فوتبال انگستان ثبت کرد. وولویچ آرسنال اولین تیم جنوبی لیگ فوتبال انگلیس بود که با بازی در لیگ دسته دو کار خود را آغاز کرد و در سال ۱۹۰۴ به لیگ دسته یک راه یافت. کاهش حضور تماشاگران، بروز مشکلات مالی بین کارگران مهمات سازی و ظهور باشگاه‌های دیگر در شهر لندن، سبب شد که در سال ۱۹۱۰ عملکرد این تیم سیر نزولی پیدا کند و به ورشکستگی نزدیک شود. در این زمان این باشگاه توسط دو تاجر بزرگ به نام های هنری نوریس و ویلیام هال خریداری شد. در این جریان و بلافاصله پس از سقوط به دسته دو، هنری نوریس این باشگاه را به نقطه دیگری منتقل کرد و در سال ۱۹۱۳، این تیم را به شمال لندن و ورزشگاه جدید آرسنال را به منطقه هایبوری بازگرداند. این تیم در سال بعد برای سومین بار تغییر نام داد و«وولویچ» را از نام باشگاه خود حذف کرد.

در سال ۱۹۱۹ طبق رای لیگ فوتبال، این تیم به لیگ دسته یک راه یافت. بسیاری از سایت ها، راه یابی این تیم به لیگ دسته یک را موضوعی بحث برانگیز مطرح کرده اند.

۱۹۱۹- ۱۹۵۳

یک فوتبال خانگی جدید و حضور در لیگ دسته یک و بالا رفتن تعداد تماشاگران در مانورگراند باعث افزایش میزان بودجه آرسنال شد. در سال ۱۹۲۵ موقعیت این تیم و هم‌چنین شکست رکورد حقوق باعث شد تا هربرت چاپمن که مدیریت تیم هادرزفیلد تاون را برعهده داشت، سمت مربیگری آرسنال را بپذیرد. پیش از این چاپمن موفق به کسب دو قهرمانی پیاپی لیگ با تیم هادرزفیلد تاون در سال‌های ۱۹۲۳- ۲۴ و ۱۹۲۴- ۲۵ شده بود. چاپمن در پنج سال اولیه مربی گری خود موفقیت‌ های بزرگی را برای آرسنال به ارمغان آورد و آرسنال جدیدی را بنا نمود. تاکتیک ‌های جدید و تمرینات او، همراه با خرید بازیکنان ستاره‌ای مانند الکس جیمز، دیوید جک، کلیف باستین و ادی هپ گود باعث شد تا پایه ‌های موفقیت این باشگاه انگلیسی در دهه ۱۹۳۰ میلادی گذاشته شود.

آرسنال تحت هدایت او چند قهرمانی بزرگ را به دست آورد. پیروزی در فینال جام حذفی فوتبال انگلستان در سال ۱۹۳۰ و سپس قهرمانی در لیگ در سال ‌های ۱۹۳۰-۳۱ و ۱۹۳۲- ۳۳ حاصل تلاش او بود. در سال ۱۹۳۴ میلادی هربرت چاپمن بر اثر بیماری ذات ‌الریه در گذشت، و ادامه کار خود را به جو شاو و جورج آلیسون واگذار کرد. در سال های ۱۹۳۳- ۳۴ ، ۱۹۳۴- ۳۵ ، تیم آرسنال موفق به کسب سه عنوان قهرمانی دیگر و قهرمانی در جام حذفی انگلستان درفصل ۱۹۳۶ شده‌ اند. جنگ جهانی دوم باعث به تعلیق درآمدن لیگ فوتبال انگلیس به مدت هفت سال شد ولی در سال ۱۹۴۷- ۴۸ بعد از پایان جنگ، آرسنال بار دیگر با مربی گری تام ویتاکر، پیروز به میدان بازگشت.

ویتاکر توانست در سال‌های ۱۹۴۷- ۴۸ و ۱۹۵۲- ۵۳ مقام قهرمانی لیگ را برای تیم خود به ارمغان بیاورد. وی هم چنین درسال ۱۹۵۰ مقام قهرمانی جام حذفی را کسب کرد.

۱۹۵۳- ۱۹۸۶

تیم آرسنال به مدت ۱۸ سال نتوانست هیچ قهرمانی در لیگ و جام حذفی به دست آورد. این تیم قهرمان با قدمت ۵۳ ساله، به قدری ضعیف شده بود که توانایی خرید بازیکنان جدید را نیز نداشت. علی رغم روحیه جنگجویانه‌ای که داشتند ولی بعد از روبرو شدن با مشکلات زیادی که در پیش رویشان قرار گرفت، تمام سرمایه خود را از دست دادند. دهه‌های ۱۹۵۰- ۱۹۶۰ از نظر مالی سال‌های بسیار سختی برای آرسنال بود. حتی کاپیتان سابق انگلستان، بیلی رایت نیز به عنوان سرمربی در فاصله بین سال های ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۶ نتوانست هیچ موفقیتی برای این تیم کسب کند.

در سال ۱۹۶۶ میلادی، برتی‌می، فیزیوتراپیست باشگاه به صورت آزمایشی به عنوان مربی آرسنال منصوب شد. وی، دان هو را به عنوان کمک مربی خود و باب مک ناب و جورج گراهام را به عنوان بازیکنان جدید به تیم معرفی کرد تا در فینال جام لیگ در سال‌های ۱۹۶۷- ۶۸ و ۱۹۶۸- ۶۹ او را همراهی کنند. پس از ناکامی در دو دوره جام اتحادیه فوتبال انگلستان، آن ‌ها موفق به کسب اولین قهرمانی اروپایی خود در سال ۱۹۶۹- ۷۰ در جام مسابقات بین شهری شدند. فصل بعد ، پیروزی‌های بزرگ‌تری را از آن خود نمودند از جمله قهرمانی در لیگ دسته یک و جام حذفی دوبل و یک رکورد جدید در مسابقات انگلیس. اما این موفقیت‌ ها دوام چندانی نداشت و باعث شد که نتایج تیم آرسنال سیر نزولی پیدا کند.

در سال ۱۹۷۱- ۷۲ در فینال مسابقات جام حذفی در برابر تیم لیدز یونایتد با نتیجه ۱- ۰ در ورزشگاه ویمبلی لندن با شکست مواجه شد و قهرمانی را از دست داد.در سال ۱۹۷۲- ۷۳ نیز به مقام نایب قهرمانی لیگ رسید.

در سال ۱۹۷۶، تری نیل بازیکن اسبق ایرلندی فوتبال به عنوان سرمربی به این تیم پیوست . او با ۳۴ سال سن، جوان‌ترین سرمربی تیم آرسنال شناخته می‌شود. وی با عقد قرار داد با بازیکنانی چون مالکوم مک دونالد، پت جنینگز، لیام بردی و استپلتون توانست به فینال بازی های جام حذفی در سال‌های ۱۹۷۸،۱۹۷۹ و ۱۹۸۰ راه پیدا کند.

در فینال بازی های جام حذفی در سال ۱۹۷۸ در مقابل تیم ایپسویچ تاون با نتیجه ۱بر۰ با تک گل راجر اوسبورن شکست خورد. تنها موفقیتی که در طی این زمان توانست به دست آورد، پیروزی ۲بر۳ در برابر تیم منچستر یونایتد در فینال جام حذفی سال ۱۹۷۹ بود. در فینال جام حذفی که در سال ۱۹۸۰ برگزار شد، تیم وستهم یونایتد با نتیجه ۱ بر ۰ آرسنال را مغلوب خود کرد. در ۱۴ می سال ۱۹۸۰ در فینال جام اروپا در برابر تیم والنسیا اسپانیا بازی کرد و در ضربات پنالتی با نتیجه ۵بر۴ مغلوب این تیم شد.

۱۹۸۶- ۱۹۹۶

بازگشت بازیکن سابق آرسنال یعنی جورج گراهام به عنوان مربی در سال ۱۹۸۶ میلادی آغاز دوره سوم موفقیت برای این باشگاه به شمار می‌آید. آرسنال در سال ۱۹۸۷ اولین جام قهرمانی لیگ را از آن خود کرد. در سال ۱۹۸۸، جورج گراهام با نیگل وینتربرن، لی دیکسن، استیو بلود قراردادی را به امضاء رساند و این سه نفر را با تونی آدمز در یک گروه قرار داد و به آن ها لقب ” ۴ بازیکن مشهوری بازگشتی” را داد. بلافاصله این تیم در بازیی که برای جشن یکصدمین سال تاسیس لیگ فوتبال برگزار شده بود شرکت کردند و پیروز میدان شدند.

در ۲۶ می سال ۱۹۸۹ آرسنال قهرمان لیگ برتر انگلستان شد. این مسابقه بین دو تیم برتر لیگ دسته یک یعنی آرسنال و لیورپول برگزارگردید و این قهرمانی با نتیجه ۲-۰ وگل لحظات آخر مایکل توماس در مقابل تیم لیورپول حاصل شد.

تیم آرسنال با مربی گری جورج گراهام توانست در سال ۱۹۹۰-۹۱ تنها با یک باخت، قهرمانی دیگری را به دست آورد. در سال ۱۹۹۳ قهرمانی جام حذفی وجام لیگ دوبل ( با نتیجه ۲-۱ تیم شیفیلد ونزدی را شکست داد) را به خود اختصاص داد و جام قهرمانان جام اروپا را در سال ۱۹۹۴ را از آن خود کرد.

شهرت و اعتبار جورج گراهام به اتهام پرداخت ۴۲۵۰۰۰ یورو رشوه به رون هوگ نروژی برای نقل و انتقال دو بازیکن به نام های جان جنسن و پال لیدرسن به تیم آرسنال لکه دار و سرانجام در سال ۱۹۹۵ میلادی برکنار شد و بروس رویچ به عنوان جایگزین او انتخاب گردید.

۱۹۹۶ – ۲۰۱۸

آرسن ونگر در سپتامبر سال ۱۹۹۶ برای یک دوره طولانی مدت به عنوان مربی این تیم منصوب شد و توانست تغییرات بزرگی را در سیستم این تیم به وجود آورد. بکار گیری فوتبال جدید و هجومی ، ایجاد تغییرات اساسی در رژیم غذایی و تناسب اندام بازیکنان و ایجاد نغییرات مالی در آرسنال، از جمله کارهای مهمی بود که آرسن ونگر در طول مدت مربی گری خود انجام داده است. با اضافه کردن بازیکنانی چون پاتریک ویرا و تیری هانری به تیم، آرسنال توانست دومین قهرمانی لیگ و جام دوبل را در سال ۱۹۹۷- ۹۸ و هم‌چنین سومین پیروزی در لیگ را در سال ۲۰۰۱-۰۲ از آن خود کند. به علاوه، این باشگاه به فینال جام یوفا ۱۹۹۹- ۲۰۰۰ رسید ، اما در برابرحریف خود گالاتاسارای درضربات پنالتی با نتیجه ۴-۱ شکست خورد.در فینال جام حذفی سال ۲۰۰۳ در مقابل ساوتهمپتون بازی کرد و با نتیجه ۱-۰ قهرمانی را از آن خود کرد.

در سال ۲۰۰۵ در بازی فینال که در برابر تیم منچستر یونایتد قرار گرفت ، توانست این تیم را در ضربات پنالتی با نتیجه ۵-۴ شکست دهد و بار دیگر قهرمانی جام حذفی را به خود اختصاص دهد.

از ۷ می ۲۰۰۳ تا ۲۴ اکتبر۲۰۰۴، این تیم توانست در ۴۹ بازی لیگ بدون شکست بدرخشد که این شاهکار، به عنوان یک رکورد ثبت شده است. تیم آرسنال با ۲۶ برد، ۱۲ تساوی و بدون باخت، ۹۰ امتیاز را کسب کرد و نام مستعار شکست ناپذیران را بدست آورد.

این تیم در یازده فصل اول حضور ونگر، توانست در هشت فصل در رتبه ‌های اول یا دوم قرارگیرد. تا سال ۲۰۰۵- ۲۰۰۶ ، حتی به مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا نیز رسیده بود. در آن فصل تیم آرسنال اولین تیمی بود که از شهر لندن در طول دوران ۵۰ ساله این رقابت‌ها به مرحله نهایی می‌رسید. هرچند که در بازی فینال در برابر بارسلونا با نتیجه ۲-۱ شکست خورد.

درجولای ۲۰۰۶ ، بعد از ۹۳ سال ورزشگاه هایبری را ترک کردند و به ورزشگاه جدید خود یعنی ورزشگاه امارات نقل مکان کردند.

در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۱۱ به فینال جام حذفی راه یافتند و در هر دوبازی با نتیجه ۲ بر۱ مقابل چلسی و بیرمنگام سیتی نتیجه را واگذار کردند. این باشگاه از جام حذفی ۲۰۰۵ تا ۱۷ می ۲۰۱۴ نتوانست قهرمانی بزرگی به دست آورد ، اما با افزوده شدن مسوت اوزیل ، بازیکن آلمانی فوتبال به این تیم، آرسنال توانست تیم هال سیتی را در فینال جام حذفی ۲۰۱۴ با نتیجه ۳-۲ شکست دهد.

یک سال بعد، آرسنال برای دومین بار پیاپی در فینال جام حذفی حاضر شد و توانست در فینال این مسابقات، تیم استون ویلا را با نتیجه ۴ بر۰ شکست دهد و با کسب ۱۲ عنوان قهرمانی، موفق ترین باشگاه تاریخ این مسابقات شناخته شود. آرسنال برای سیزدهمین بار رکورد جام حذفی را به دست آورد و در فینال سال ۲۰۱۷ با نتیجه ۲ بر ۱ چلسی را شکست داد و یک بار دیگر عنوان قهرمانی جام حذفی را از آن خود کرد. کسب این پیروزی سبب شد تا آرسن ونگر به عنوان اولین سرمربی تاریخ فوتبال انگلیس شناخته شود که خود توانسته است هفت قهرمانی جام حذفی را به دست آورد.

در ۲۲ آپریل سال ۲۰۱۸ ، بعد از ۲۲ سال آرسن ونگر، استعفای خود را اعلام کرد. این تصمیم گیری با پاسخ مثبت و تمجید از طرف فوتبال انگلیس و سراسر جهان و نیز از سوی بسیاری از بازیکنان پیشکسوت و بازیکنان سابق مواجه شد. آخرین بازی خانگی او با کسب پیروزی ۵-۰ دربرابر تیم برنلی بود که وی در بدو ورود خود به ورزشگاه، با استقبال گرم و پر شور هواداران رو‌به‌رو شد. آخرین بازی تحت مربی‌گری ونگر، در برابر هادرزفیلد انجام شد که با نتیجه ۱-۰ این بازی به سود آرسنال پایان یافت.

او افراد ناشناس زیادی را به ستاره هایی در سطح جهانی تبدیل کرده است. ویرا، پتیت، آنلکا، لیونگبرگ و فابرگاس تنها نمونه هایی از این بازیکنان هستند. او همیشه به عنوان کسی که تیری هانری را از یک مهاجم با استعداد به یک سوپر استار تبدیل کرده است در یاد خواهد ماند. ولی شاید بزرگ‌ترین میراث ونگر سبک بازی وی باشد که موفقیت ها را نیز به همراه آورده است. تیم های زیادی موفق به کسب قهرمانی‌ها شده اند ولی کمتر تیمی توانسته است درخشش و خودنمایی آرسنالِ ونگر را تجربه کند.

در سپتامبر ۱۹۹۶ او “کدام آرسن؟” بود و این روزها تنه به تنه‌ی هربرت چاپمن به عنوان بهترین مربی تاریخ آرسنال می‌زند.

۲۰۱۸- هم اکنون

مهم ترین و بدون شک تغییر آرسنال در انتهای فصل ۲۰۱۷-۱۸ و ابتدای فصل ۲۰۱۸-۱۹، خروج آرسن ونگر فرانسوی پس از ۲۲ سال مربی‌گری در این تیم، از جمع توپچی‌ها بود. ونگر که به نوعی جزئی از آرسنال شده بود، پس از ناکامی برای دومین سال پیاپی در رسیدن به لیگ قهرمانان اروپا و حذف در نیمه نهایی لیگ اروپا، بدون کسب جامی آرسنال را ترک کرد. پس از بحث و گمان‌های فراوان و مطرح شدن گزینه های مختلف، در حالی که تا روزهای پایانی به عنوان گزینه اصلی آرسنال از میکل آرتتا، دستیار پپ گواردیولا در منچسترسیتی و بازیکن سابق تیم لندنی یاد می‌شد،در تاریخ ۲۳ می ۲۰۱۸  اونای امری، مربی سابق پاری سن ژرمن فرانسه به عنوان مربی آرسنال انتخاب شد. اونای امری، دومین سرمربی غیر انگلیسی تیم آرسنال به شمار می‌آید. در اولین دیدار دوستانه ای که در برابر تیم بورهام وود بازی کرد توانست با نتیجه پرگل ۸-۰ این تیم را مغلوب خود کند. در فصل اول مربی گری امری ، آرسنال مقام پنجم را در لیگ برتر کسب کرد.

آرسنال فصل ۲۰۱۸-۱۹ را با عنوان دومی لیگ اروپا و پنجمی لیگ برتر انگلیس به پایان رساند. از نظر آمار و ارقام، توپچی ها زیر نظر امری تفاوت زیادی با دوران ونگر ندارند. اونای امری پس از شروعی بد در آرسنال، برای چند ماه بدون شکست به کار خود در لندن ادامه داد اما توپچی ها دوباره راه خود را گم کردند. توپچی‌های لندن، تا اواخر سال ۲۰۱۸ میلادی، روزهای خوبی را پشت سر می‌گذاشتند و برد‌هایی نظیر برد ۴ بر ۲ برابر تاتنهام، به آن ها روحیه می‌داد. اما به ناگاه شکست ۵ بر ۱ برابر لیورپول و حذف در برابر تاتنهام در لیگ کاپ، وضعیت آرسنال را کمی دگرگون کرد تا آن ها از جام حذفی نیز در ابتدای سال ۲۰۱۹ و توسط منچستریونایتد حذف شوند.

در لیگ اروپا، آرسنال مرحله گروهی را قدرتمند پشت سر گذاشت اما در دور حذفی، عملکردی تقریبا سینوسی داشت. حریف آرسنال در یک چهارم نهایی، نایب قهرمان فوتبال ایتالیا، ناپولی بود که آرسنالی‌ها با اقتدار و با نتیجه ۳ بر ۰ در مجموع دو دیدار رفت و برگشت، این تیم را شکست دادند. آرسنال این بار در مرحله نیمه نهایی، حریف اسپانیایی خود را در هم کوبید، قهرمان جام حذفی اسپانیا در این فصل، در دو دیدار رفت و برگشت ۷ گل از آرسنال خورد تا یک بازنده تمام عیار در مقابل شاگردان امری باشد. در فینال آرسنال امید زیادی به قهرمانی داشت اما بازی به شکل دیگری پیش رفت. آرسنال در این بازی با نتیجه سنگین ۴ بر ۱ باخت تا علاوه بر یک ناکامی دیگر در فینال های اروپایی، نتواند جواز حضور به لیگ قهرمانان را پیدا کند و فصل بعد را نیز در لیگ اروپا به رقابت بپردازد. در مجموع، پنجمی لیگ و نایب قهرمانی لیگ اروپا تنها دستاوردهای تیمی آرسنال در این فصل بودند و در کنار این ها، پیر امریک اوبامیانگ، مهاجم آن ها به عنوان یکی از سه آقای گل فصل لیگ جزیره، شناخته شد.

دشمنی تیم آرسنال و تیم تاتنهام معروف به دربی شمال لندن:

آرسنال رقابتی دیرینه با همسایه‌‌ خود یعنی تاتنهام دارد که آن‌ ها به طور منظم شهر آورد شمال لندن را برگزار می‌‌کنند. شهر لندن خاکی فوتبال خیز دار که تیم های ریز و درشت زیادی در محله‌های آن فعالیت می‌کنند که آرسنال بزرگ‌ترین آن ها و تاتنهام مهم ترین رقیب اش است. رقابت آرسنال با تاتنهام پیشینه ای تاریخی و جغرافیایی دارد. یک تصمیم خاص در ۱۹۱۹ کمی باعث پیوند دو باشگاه شد. پایان بردن لیگ در آخرین فصل بازی‌ها پیش از جنگ جهانی در ۱۹۱۴/۱۵ در مکان پنجم باعث شده بود که آرسنال انتظار بازی در همان رده ی دوم را در دور بعد در ۱۹۱۹ داشته باشد. اما این تمام ماجرا نبود و آرسنال با خرج کردن‌های تاتنهام به سطح اول رقابت ها دعوت شد!

در اولین رویارویی های این دوتیم باهم آرسنال به شمال لندن تعلق نداشت، هرچند امروز این بازی را با نام دربی شمال لندن می‌شناسیم اما آرسنال در دهه‌های نخستین از جنوب شرقی لندن می‌آمد. تاتنهامی‌ها به همین دلیل خود را تیم با اصالت شمال لندن و آرسنالی‌ها را مهاجر های بی اصالت می‌دانند. سال ۱۸۸۷ دو تیم برای اولین بار در یک بازی دوستانه با هم رو به روشدند، اولین بازی دو تیم در لیگ در سال ۱۹۰۹ بود. سال ۱۹۲۱ اولین دربی شمال لندن برگذار شد، در سال های اول تاتنهام تیم بهتری بود اما از دهه سی به بعد آرسنال کیلومتر ها فاصله انداخت و افتخارات آن‌ها به مراتب بیشتر از تاتنهام شد و بردهای سنگینی مثل ۶-۲ در دربی شمال لندن را ثبت کرد.

داستان دشمنی تاتنهام و آرسنال

ماجرای دشمنی این دو تیم در نوع خود جالب است. آرسنالی ها جشن معروفی به نام سنت تاترینگهام دارند، روزی که بر اساس محاسبات به طور قطعی می‌توان گفت تاتنهام فصل را پایین تر از آرسنال به اتمام می‌رساند. نوار جشن های آرسنال ۲۲ سال ادامه داشت تا اینکه در سال ۲۰۱۷ این نوار پاره شد و تاتنهام بالاتر از آرسنال در جدول به چشم می‌خورد. وقتی سول کمپبل از تاتنهام به آرسنال رفت طرفداران تاتنهام از هیچ فشاری به کمپبل دریغ نکردند. آن ها به کمپبل لقب یهودا دادند و از هر فرصتی برای توهین به وی استفاده کردند. داستان دشمنی دو تیم هیچ‌وقت تمامی ندارد، بهترین گلزن دربی شمال لندن امانوئل آدبایور است که ۸ گل زد که ۶ گل با لباس آرسنال و دو گل با لباس تاتنهام بوده است. پس از آدبایور، پیرس و هری کین قرار دارند.

دشمنی آرسنال با تیم منچستر یونایتد

منچستریونایتد دیگر تیمی است که رقابت نزدیکی با آرسنال دارد، تقابل دو باشگاه مسابقه‌ای شناخته شده در سطح انگلستان و جهان است. هر دو تیم منچستر یونایتد و آرسنال به خاطر تاریخ پر افتخارشان شناخته شده‌اند. با وجود اینکه این دو تیم از ۱۹۱۹ (قریب به صد سال) در یک دسته از فوتبال انگلستان بازی کرده‌اند؛ اصل حساسیت این مسابقه به بازی سال ۱۹۹۰ بر میگردد. نزاعی که در آن بازی رخ داد این بازی را برای همیشه جذاب کرد. البته آن بازی منجر به کسر امتیاز از هر دو تیم شد. بسیاری از بازی های حساس این دو تیم در اواخر دهه ۹۰ و اوایل دهه اول هزاره سوم رخ داده است. هر دو تیم در لیگ برتر و جام حذفی (FA CUP) مدعی بودند و همین هم باعث می‌شد تا بازی‌های زیادی را با هم برگزار کنند.

دشمنی‌ای هم که در آن زمان بین مربیان کهنه کار این دو باشگاه آرسن ونگر (۱۹۹۶-۲۰۱۸) و سر الکس فرگوسن (۱۹۸۶-۲۰۱۳) و البته کاپیتان های وقت دو باشگاه روی کین و پاتریک ویرا به وجود آمده بود به جذابیت‌های این دیدار ها افزود. در این دوره اتفاقاتی رخ داد که برای همیشه در تاریخ فوتبال جاودانه شد. این رقابت مربیان منجر به کسب عناوین گوناگون برای هر دو طرف شد. در این بازی ها بازیکنان دو تیم معمولا با یکدیگر درگیر می‌شدند. (چه در داخل زمین و چه در تونل ورودی ورزشگاه) ۷ کارت قرمز در بازی های بین سالهای ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۵ گواه این موضوع است.

تنش ها وقتی به اوج رسید که روود فن نیستلروی و وین رونی جوان به رکورد ۴۹ بازی بدون شکست آرسنال خاتمه دادند. بازی‌ای که البته حاشیه‌های داوری بسیاری داشت. به اعتقاد بسیاری از هواداران آن بازی های زیبا و پر تنش رسما با دیدار فینال FA کاپ ۲۰۰۵ به اتمام رسیدند. آرسنال بازی ۰-۰ شده را در ضربات پنالتی ۵-۴ برد تا فاتح جام شود. آرسنال بعد از این بازی شاهد تغییرات گسترده ای شد. باشگاه برای شروع پروژه ساخت ورزشگاه بودجه‌های خود را می سنجید. کاپیتان پاتریک ویرا باشگاه را پس از چندین فصل حضور ترک کرد و به بیانکونری پیوست و البته خود آرسنال نیز به پایان دوران اقتدار خود نزدیک می شد.

تاریخچه نماد و لوگو باشگاه آرسنال

اولین نمادی که تیم آرسنال برای تیم اش درسال ۱۸۸۸ مورد استفاده قرارداد، نمادی متشکل از سه توپ جنگی بود که از بالا دیده می‌شد. این نماد پس از انتقال باشگاه به هایبوری در سال ۱۹۱۳میلادی تغییر کرد و تا سال ۱۹۲۲ با همین نشان شناخته می‌شد. نماد جدید تصویری یک توپ جنگی بود که به سمت شرق اشاره می‌کرد. در سال ۱۹۲۵ باز هم نماد این تیم دست خوش تغییر شد و به تصویر یک توپ جنگی که این بار به سمت غرب قرار گرفته بود تبدیل شد. در سال ۱۹۴۹ میلادی این باشگاه از نماد مدرن و متفاوت رونمایی کرد. در نماد جدید این تیم، سه توپ جنگی که در زیرآن نام باشگاه به چشم می‌خورد، دیده می‌شد. برای اولین بار، این طرح به صورت رنگی طراحی شده و شباهت های زیادی با نماد کنونی باشگاه دارد.

به دلیل ایجاد تغییرات پی در پی بر روی نماد باشگاه، این تیم نمی‌توانست اجازه حق تکثیر آن را از آن خود کند. پس از ثبت نماد به عنوان یک علامت تجاری با یک فروشنده که کالا‌های غیر‌رسمی آرسنال را به فروش می‌رساند به مشکل برخورد ولی دراین جدال به پیروزی رسید. باشگاه آرسنال در سال ۲۰۰۲، نماد جدید خود که مدرن‌‌تر و ساده ‌تر بود را رونمایی کرد. در این طرح جدید، توپ جنگی بار دیگر به سمت شرق و نام باشگاه در بالای آن قرار گرفته شده است. این نماد جدید مورد انتقاد برخی از حامیان قرار گرفت. کانون هواداران مستقل آرسنال ادعا کرد که این باشگاه بسیاری از تاریخ و سنت‌ های آرسنال را با چنین طراحی نادیده گرفته‌ و نظر هواداران در این زمینه مورد توجه قرار گرفته نشده است.

تا دهه ۱۹۶۰میلادی ، بر روی پیراهن بازیکنان در مسابقاتی مانند فینال جام حذفی ، فقط یک نشان وجود داشت که معمولاً به صورت مونوگرام (حروف اول اسم و غیره که به صورت تزئینی روی لباس نقش می شود) به رنگ قرمز و با پس زمینه سفید درج شده بود. از سال ۱۹۶۷ ، نماد یک توپ سفید بر روی پیراهن بازیکنان چاپ شد و همین امر سبب شد تا از سال ۱۹۹۰ این تیم با نام مستعار” توپچی‌ها” به میدان برود.

در فصل ۲۰۱۱ -۲۰۱۲ تیم آرسنال ۱۲۵ سالگی خود را جشن گرفت و از نماد جدید این باشگاه پرده برداری کرد. این نماد که شامل نسخه اصلاح شده نماد فعلی است، تماماً سفید با ۱۵ برگ بلوط در سمت راست و ۱۵ برگ بلوط در سمت چپ قرارگرفته و شعار سال ۲۰۱۱ یعنی حرکت «رو به جلو» در پایین این نماد قید شده است.

رنگ لباس

دراغلب بازی های خانگی تیم آرسنال، این تیم با لباس هایی به رنگ قرمز روشن با آستین سفید و شورت سفید به میدان رفته است. در سال ۱۹۳۳ میلادی، هربرت چاپمن پیشنهاداتی مبنی بر تغییر در رنگ لباس بازیکنان را داد و رنگ آستین‌ها و یقه لباس را به سفید و قرمز روشن تبدیل کرد. اولین بار در فصل ۶۷-۱۹۹۶۶ بود که آرسنال پیراهن قرمز به تن کرد ولی این رنگ لباس ثابت کرد که این طرح محبوبیتی ندارد ودوباره آستین ‌های سفید به پیراهن تمام قرمز بازگشت. درفصل ۲۰۰۵ – ۲۰۰۶ وآخرین فصلی که آرسنال در هایبوری بازی می‌کرد، این تیم رنگ پیراهن خود را به یاد اولین فصل بازی درهایبوری در سال ۱۹۱۳، تغییر داد. در شروع فصل بعد، دوباره رنگ لباس این باشگاه به شکل قبل خود بازگشت. در فصل ۲۰۰۸ – ۲۰۰۹ ، آرسنال آستین‌ های سفید را جایگزین آستین‌های قرمز با راه های سفید کرد.

رنگ ‌های به کار رفته در پیراهن تیم آرسنال در خانه، حداقل برای سه باشگاه دیگر نیز مورد استفاده بوده ‌است. در سال ۱۹۰۹ میلادی، اسپارتا پراگ نیز ازکیت قرمز تیره مانند آرسنال که در آن زمان بر تن می‌کرد، استفاده می‌نمود؛ در سال ۱۹۳۸، هایبرنیان طراحی آستین‌های پیراهن آرسنال را با نوار سبز و سفید به نام خودش به ثبت رسانید. در سال ۱۹۴۱، لوئیز روبلدو یکی از طرفداران باشگاه آرسنال، رنگ اصلی را برای تیم تازه تاسیس خود انتخاب کرد. در سال ۱۹۲۰ مدیر ورزشی باشگاه براگا، بعد از بازگشت از یک بازی در هایبوری و کیت سبز تیم خود را به رنگ قرمز آرسنال با آستین و شورت سفید تغییر داد، تیمی با نام مستعار آرسنالیستیس ظهور کرد. این تیم هنوز هم با همین طرح به میدان می رود.

آرسنال سال ها با پیراهن سفید و شلوارک سیاه یا سفید در میدان بازی می‌کرد. در فصل ۷۰-۱۹۶۹، آرسنال با لباس دوم خود یعنی پیراهن زرد با شلوار آبی بازی کرد و با این ترکیب این در فینال جام حذفی سال ۱۹۷۱ ظاهر شد. و توانست با این لباس لیورپول را شکست دهد و برای اولین بار در تاریخ خود جام حذفی دوبل را از آن خود کند.

در سال ۱۹۷۲، درفینال جام حذفی با لباس هایی به رنگ قرمز و سفید بازی کرد و با نتیجه ۱ بر ۰ مغلوب تیم لیدزیونایتد شد.
آرسنال در سه فینال پیاپی جام حذفی بین سال های ۱۹۷۸ و ۱۹۸۰ با لباس زرد و آبی خود که نماد “خوش شانسی” برای تیم اش بود وارد میدان شد.در فینال جام حذفی که در سال های ۱۹۷۸ و ۱۹۸۰ برگزار شد، این تیم در برابرایپسویچ و وستهم یونایتد قرار گرفت و با نتیجه ۱- ۰ مغلوب این دو تیم شد. تا زمان رونمایی از کیت سبز و آبی درسال ۱۹۸۲- ۸۳ با همان رنگ لباس به میدان می رفت. ولی فصل بعد، آرسنال دوباره رنگ لباس تیم را عوض کرد و آن را به زرد و آبی تیره تبدیل نمود. در سال ۱۹۹۴، برند نایک به منظور امورتبلیغاتی، توانست از برند آدیداس سبقت بگیرد و کیت خود را ارائه دهد. به همین دلیل، رنگ لباس آن تیم دوباره به زرد و آبی تغییر پیدا کرد.
از زمان تولید پوما در سال ۲۰۱۴ ، از کیت های این برند بر روی لباس آرسنال استفاده می شد. از فصل ۲۰۱۹-۲۰ تا پایان فصل ۲۰۲۳-۲۴ کیت آرسنال توسط برند آدیداس تولید می شود.

استادیوم های باشگاه آرسنال

پیش از پیوستن آرسنال به لیگ فوتبال ، این تیم مدت کوتاهی در زمین های اشتراکی پلام استید بازی می‌کرد، سپس به ورزشگاه مانور گراوند درجنوب شرقی لندن رفت وفاصله سال های ۱۸۹۰ تا ۱۸۹۳ را در نزدیکی استادیوم اینویکتا گذراند. بعد از پیوستن آرسنال به لیگ فوتبال در سال ۱۸۹۳ ، این باشگاه به ورزشگاه مانور گراوند بازگشت و آن را بازسازی نمود. آرسنال بازی‌های خانگی خود را تا بیست سال بعد ازآن دراین استادیوم ( به استثنا دو فصل ۹۵-۱۹۸۴ ) برگزار می‌کرد، تا این که در سال ۱۹۱۳ به شمال لندن رفت.

از استادیوم هایبری آرسنال واقع در شهر لندن، که از سپتامبر ۱۹۱۳ تا می ۲۰۰۶ در اختیار این باشگاه بوده است به عنوان خانه یاد می‌شود. این استادیوم توسط معمار مشهور اسکاتلندی فوتبال، آرچیبالد لیچ که بسیاری از ورزشگاه‌های فوتبال انگلیس و ایرلند در آن زمان طراحی شده، ساخته شده است. تا اوایل دهه ۱۹۹۰ این ورزشگاه ظرفیت پذیرش ۵۷۰۰۰ تماشاگر را داشت ولی بیشترین گنجایش ورزشگاه هایبری در نقطه اوج، به ۶۰۰۰۰ تماشاگر نیز می‌رسید. بر اساس گزارش تیلور و هم‌چنین قوانین لیگ برتر، آرسنال مجبور شد تا برای انجام بازی‌های فصل ۹۴-۱۹۹۳ ورزشگاه هایبری را به صندلی مجهز کند. به همین دلیل ظرفیت این ورزشگاه به ۳۸۴۱۹ تماشاگر کاهش یافت. این ظرفیت می‌بایست در طول مسابقات لیگ قهرمانان اروپا کاهش بیشتری می‌یافت تا بتواند تابلو‌های تبلیغاتی دیگری را در خود جای دهد.

آرسنال به منظور افزایش گنجایش ورزشگاه خود و رساندن ظرفیت پذیرش تماشاگران به ۷۰۰۰۰ نفر، بازی‌های خود را به مدت دو سال، یعنی در سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۰ به ورزشگاه ویمبلی لندن انتقال داد. در سال ۲۰۰۰، آرسنال بعد از در نظر گرفتن گزینه های مختلف ، پیشنهاد ساخت یک استادیوم جدید با ظرفیت ۶۰۳۶۱ تماشاگر در اشبورتون گروو را پذیرفت و آن را ورزشگاه امارات نام گذاری کرد. این ورزشگاه در حدود ۵۰۰ متری جنوب غربی هایبری واقع شده است. ساخت این پروژه در ابتدا به دلیل افزایش هزینه ها به تأخیر افتاد ولی با شروع فصل ۲۰۰۶ -۲۰۰۷ پایان کار این پروژه نیز در جولای سال ۲۰۰۶ صورت گرفت.

شرکت هواپیمایی امارات به عنوان بزرگترین حامی مالی این پروژه، قراردادی را به ارزش ۱۰۰ میلیون پوند امضاء نمود و نام خود را بر روی این ورزشگاه ثبت کرد. برخی ازهواداران با این نام گذاری به دلیل حمایت مالی شرکت ها مخالف بودند. این استادیوم حداقل تا سال ۲۰۲۸ به طور رسمی با عنوان ورزشگاه امارات شناخته می‌شود و شرکت هواپیمایی امارات حداقل تا سال ۲۰۲۴ حامی پیراهن این باشگاه خواهد بود.

بازیکنان آرسنال در مرکز آموزش شنلی در هرتفورد شایرکه در سال ۱۹۹۹ افتتاح شده است ، آموزش می بینند. پیش از سال ۱۹۹۹، این باشگاه از امکاناتی که در زمین‌های متعلق به اتحادیه دانشجویان دانشگاه کالج لندن استفاده می‌نمود. تیم های زیر ۱۸ سال آکادمی آرسنال، بازی های خانگی خود را در شنلی انجام می‌دهند. این در حالی است که تیم نوجوانان آرسنال بازی‌های خود را در زمین چمن میدو پارک برگزار می‌کنند. هر دو آکادمی زیر ۱۸ سال و نوجوانان آرسنال بازی‌های بزرگ خود را در ورزشگاه امارات انجام می‌دهند.

برخی ستارگان برجسته باشگاه آرسنال از ابتدا تا کنون

الکس جیمز ، کلیف باستین ، جورج گراهام ، مایکل توماس ، دیوید اولاری ، آلن ساندرلند ، ادی هاپگود ، لایونل اسمیت ، تامی دوچرتی ، باب مکناب ، یان رایت ، تیم کولمن ، جان ردفورد ، مایکل توماس ، ویلیام گالاس ، بابی گولد ، دیوید سیمن ، دنیس برکمپ ، پاتریک ویرا ، داور شوکر ، تونی آدامز ، مارک اورمارس ، امانوئل پتیت ، سیلوسن ویلتورد ، لیونگبرگ ، تیری هانری ، دنیس برگ کمپ ، سول کمپبل ، امانوئل آدبایور ، لوکاس پودولسکی ، تئو والکات ، نیکولاس بنت‌نر ، آندری آرشاوین و …

 افتخارات باشگاه فوتبال آرسنال

لیگ برتر :
۱۳ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۳۰–۳۱, ۱۹۳۲–۳۳, ۱۹۳۳–۳۴, ۱۹۳۴–۳۵, ۱۹۳۷–۳۸, ۱۹۴۷–۴۸, ۱۹۵۲–۵۳, ۱۹۷۰–۷۱, ۱۹۸۸–۸۹, ۱۹۹۰–۹۱, ۱۹۹۷–۹۸, ۲۰۰۱–۰۲, ۲۰۰۳–۰۴
اف ای کاپ (جام حذفی) :
۱۰ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۳۰, ۱۹۳۶, ۱۹۵۰, ۱۹۷۱, ۱۹۷۹, ۱۹۹۳, ۱۹۹۸, ۲۰۰۲, ۲۰۰۳, ۲۰۰۵
جام اتحادیه (کارلینگ کاپ) :
۲ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۸۷, ۱۹۹۳
جام خیریه :
۱۲ بار قهرمانی در سال های : ۱۹۳۰, ۱۹۳۱, ۱۹۳۳, ۱۹۳۴, ۱۹۳۸, ۱۹۴۸, ۱۹۵۳, ۱۹۹۱ , ۱۹۹۸, ۱۹۹۹, ۲۰۰۲, ۲۰۰۴
جام در جام اروپا :
۱ بار قهرمانی در سال : ۹۴-۱۹۹۳
جام فیرز کاپ اروپا :
۱ بار قهرمانی در سال : ۱۹۷۰

مالکین و سرمایه گذاران

بزرگ‌ترین سهام دار آرسنال، سرمایه دار بزرگ آمریکایی به نام استن کرونکه است که در نوامبر سال ۲۰۰۹ مالکیت ۲۹.۹% از سهام این باشگاه را خریداری نمود. سهام شرکت آرسنال با مسئولیت محدود که به دلیل رنگ لباس خود به قرمز و سفید مشهور است، به میلیاردر روسی آلیشر عثمانف و سرمایه دار ایرانی- انگلیسی فرهاد مشیری ،که مقیم شهر لندن است، تعلق داشت. البته در سال ۲۰۱۶ عثمانف سهام مشیری را خریداری کرد. در آوریل ۲۰۱۱ ، کرونکه با خرید سهام از نینا بریس ول- اسمیت ودنی فیزمن، توانست میزان سهام خود را به ۶۲.۸۹٪ برساند. از ماه می سال ۲۰۱۷ ، کرونکه مالک ۴۱،۷۲۱ سهم (۶۷.۰۵٪) از شرکت Red &White و ۱۸،۶۹۵ سهم از باشگاه (۳۰.۰۴٪) می‌باشد. ایوان گزیدیس از سال ۲۰۰۹ مدیرعامل باشگاه بوده است.

شرکت مادر آرسنال، آرسنال هولدینگزPLC، به عنوان یک شرکت سهامی عام فعالیت می‌کند و مالکیت آن با سایر باشگاه‌های فوتبال متفاوت است. تنها ۶۲۲۱۹ سهم از این شرکت صادر شده است که نمی‌توانند در بورس عمومی مانند FTSE یا AIM شرکت نمایند ولی در عوض در بورس اوراق بها دار و زیر مجموعه‌های ICAP مورد معامله قرار می‌گیرند.

در ۲۹ می۲۰۱۷ ، قیمت سهم واحد آرسنال به طور میانگین برابر با ۱۸۰۰۰ پوند بود که با این میزان، ارزش سرمایه این باشگاه تقریبا ۹.۱۱۱۱ میلیون پوند تخمین زده می‌شود. اغلب باشگاه‌های فوتبال در بورس ثبت نمی‌شوند و همین امر باعث می‌شود تا تخمین مستقیم ارزش های آن‌ها دشوار شود. مشاوران مالی اداره دارایی، در سال ۲۰۱۵ نام تجاری و دارایی‌های نامشهود این باشگاه را ۷۰۳ میلیون دلار ارزیابی کردند و آرسنال را به عنوان یک برند جهانی AAA قلمداد کردند. مجله فوربس، ارزش این باشگاه را در سال ۲۰۱۸ ، مبلغ ۲.۲۳۸ میلیارد دلار معادل ۱.۶۹ میلیارد پوند برآورد کرده است و رتبه سوم باشگاه های انگلیس را از آن خود کرده است. تحقیقات انجام شده توسط دانشکده بازرگانی هنلی در سال ۲۰۱۵، حاکی از آن است که این باشگاه با ارزش ۱.۱۱۸ میلیارد پوند در رتبه دوم باشگاه های انگلیس قرار دارد.

رکورد بازی برای باشگاه

آرسنال اسطوره های بزرگی مثل تیری هانری و دنیس برکمپ و تونی آدامز و ویرا و پیرس و لمن و سول کمپبل و بزرگانی دیگر را در تاریخ خود داشته است. دیوید اولری با ۷۲۲ بازی رکورد دار بازی برای آرسنال است. اولری با ۵۵۸ بازی در لیگ، در مسابقات لیگ هم رکورد دار بیشترین بازی برای آرسنال است. تیری هانری با ۷۸ بازی در بازی های اروپایی رکورد دار است.

سسک فابرگاس با ۱۶ سال و ۱۷۷ روز جوان ترین بازیکن تاریخ باشگاه است.

تیری هانری با ۲۳۸ ، ایان رایت با ۱۸۵ و کلیف باستین با ۱۷۸ گل بهترین گلزنان تاریخ باشگاه هستند.

پیش بینی بازی های ورزشی در بتکارت